این آموزش با رعایت تمام موازین آموزشی و تعاملی صورت می‌پذیرد بطوریکه کاربر خود را در یک کلاس آموزشی غیر حضوری می‌بیند و مواردی که برای یادگیری یک موضوع مهم است، در اختیار وی قرار می‌گیرد.

اصول و پایه‌ی یک سیستم LMS خوب، محتوای متناسب با افراد فراگیر است. یک محتوای آموزشی خوب شامل عکس، متن، فیلم، آزمون و فعالیت‌های کاربر می‌باشد که عموماً فرمت آموزشی آن بصورت هفتگی یا موضوعی تقسیم بندی خواهد شد و کاربر بر اساس موضوع یا هفته‌ی آموزشی موظف به گذراندان دوره می‌باشد.

برخی از محیط‌های آموزشی از LMS به عنوان ابزار کنترل مستندات و جمع آوری اطلاعات نیز استفاده می‌نمایند. این مراکز عموماً محتوایی تکرار پذیر برای عموم فراگیران درنظر گرفته‌اند و یک محتوا برای تعداد زیادی از فراگیران نمایش داده خواهد شد. یکی از مصارف اینگونه آموزش‌ها در دانشگاه‌ها و آموزشگاهاییست که در هر ترم کاربران جدیدی را پذیرش می‌کنند.

تعریفی که در بین کاربران بیشتر رونق داشته و LMS را با آن می‌شناسند، ایجاد بستری آنلاین و همزمان یک دوره‌ی آموزشسیت. باورها برا این است که این حالت از آموزش یک فرآیند جداگانه و مستقل از LMS است. این باور هم درست است و هم اشتباه!

اشتباه است چون: بدون داشتن یک سیستم LMS هم می‌توان همچین موردی را ایجاد کرد و از آن به عنوان یک وبینار و یا سمینار آنلاین بهره برد.

درست است چون: در فرآیند آموزش مجازی می‎توان در فعالی‌های کاربر بخشی را با این حالت قرار داد و پس از گذراندن دوره بازپخش آن (PlayBack) برای کاربران آنلاین جهت تکرارپذیری محتوا و برای کاربران آفلاین جهت استفاده از محتوا گذاشته خواهد شد.

سیستم‌های آموزش الکترونیکی در دروس تئوری به تنهایی توانایی اداره‌ی یک کلاس یا دوره را دارند و تعاملات مورد نیاز برای یک آموزش را به خوبی برقرار می‌کنند، اما برای دوره‌های کارگاهی و عملیاتی گاهاً دچار مشکل خواهند شد. برای مثال برگزاری دوره‌ی الکترونیکی کار با دستگا‌های صنعتی به دلیل ملموس نبودن دستگاه، ذهن کاربر را برای درک صحیح موضوع با مشکل مواجه خواهد کرد. به همین خاطر استفاده از LMS در دروس کارگاهی در کنار آموزش سنتی توصیه خواهد شد.